Eenzaamheid onder de loep

Een tekst over eenzaamheid. Daar beginnen we met de nodige schroom aan, omdat het onderwerp vaak groot en beladen aanvoelt en de ruimte hier beperkt is. Het blijkt dat ruim 40% van de 4 miljoen mantelzorgers zich regelmatig eenzaam voelt. Het zorgen voor een zieke en daarnaast de organisatie van de zorg, je gezin en eventueel je werk slokken in deze gevallen alle tijd op. Je kunt je eenzaam voelen in de relatie met degene voor wie je zorgt, met je gezin of familie, met vrienden en kennissen, met collega’s of studiegenoten én in de relatie met hulpverleners en vrijwilligers.

Komen de volgende zinnen je vertrouwder voor dan je lief is? Alles komt op mij neer, wanneer is het voorbij, ik voel me alleen, ik ben wanhopig, ik wil niet meer, het is te zwaar, ik ben zo alleen, wie helpt me toch, niemand ziet mij. Dat is zwaar.

Wat zijn waarschijnlijk de oorzaken van eenzaamheid?
• De relatie tussen jou en degene voor wie je zorgt is veranderd.
• Je hebt het gevoel dat je niet gezien, gehoord of begrepen wordt terwijl je wél
mensen om je heen hebt.
• Je sociale contacten worden steeds minder door intensieve zorgtaken.

Mogelijke symptomen van eenzaamheid:
• Weinig bezoek, weinig activiteiten buiten de deur.
• Lichamelijke en psychische klachten.
• Slecht slapen, te veel of te weinig eten, aankomen of afvallen.
• Vertrouwen verliezen, somberheid.
• Alcohol, slaap- en kalmeringspillen.
• Bang om alleen te zijn.
• Achterlopen met administratie en betalingen.

Misschien ben je niet op de hoogte van het feit dat er heel veel ondersteuning voor mantelzorgers bestaat, juist ook als je je eenzaam voelt.

Recept

• Onderzoek of je eenzaam bent. Dat doe je door de informatie die hierboven staat te vergelijken met je eigen situatie. De websites www.eenzaam.nl en kan je hier ook bij helpen.

• Sta jezelf toe om met iemand over dit onderwerp te praten. Dat is wellicht een confronterende stap. Je zou een mantelzorgconsult aan kunnen vragen bij je huisarts of contact op kunnen nemen met het Steunpunt Mantelzorg in je gemeente. Je kunt ook een anoniem gesprek voeren met iemand van een telefonische hulplijn, bijvoorbeeld Sensoor.

• Een volgende stap kan zijn om met die hulp te kijken hoe jouw situatie verlicht kan worden, dat is maatwerk.

• Er is gelukkig zoveel mogelijk: een praatje met je buren, samen het journaal kijken, een online-ontmoetingswebsite bezoeken, koffiedrinken in het Alzheimercafé, het volgen van een cursus assertiviteit, het organiseren van een maatje, hulp inroepen van vrijwilligers of professionele zorgverleners, zodat je regelmatig weg kunt en je hobby weer op kunt pakken.

• In deze fase kun je iets kleins dat je met zorg hebt uitgezocht, gaan uitproberen. Geef jezelf de ruimte om te oefenen. Dit alles mag met vallen en opstaan, met ergens aan beginnen en weer stoppen, met tranen en blijdschap. Beslissen dat iets  niet voor jou geschikt is, mag ook. Dan zoek je door, tot je iets vindt wat wel bij je past.

Aan de gang gaan met het onderwerp ‘eenzaamheid’ is een heel proces, maar je zult absoluut beloond worden en nieuwe, inspirerende mensen gaan ontmoeten.

Het zijn tropenjaren geweest. Mijn moeder was dementerend, mijn vader kreeg een hersenbloeding, mijn zus had borstkanker en was niet in staat om mee te draaien in de hulp voor mijn ouders. Ik heb geprobeerd om alles zelf op te lossen, zag niemand meer, wie heeft er zin in al die nare verhalen? Toen ik niet meer kon slapen en echt gek werd van het piekeren, kreeg ik van een collega een telefoonnummer van Sensoor. Huilend heb ik opgebeld en wel een halfuur tegen een medewerker aangepraat. Wat een erkenning voor mijn situatie!!! Na nog een aantal gesprekken heb ik me gemeld bij het Steunpunt Mantelzorg en zo is de zaak gaan rollen. Omdat er nu 2 lieve vrijwilligers helpen bij de zorg voor mijn vader, kan ik weer dingen voor mezelf doen, zoals de cursus ‘expressief schilderen’. Ik heb daar ook een nieuwe vriendin leren kennen, die niet bang is om de zaken recht voor zijn raap te benoemen. (Annet, mantelzorger voor verschillende familieleden)

 

Dit slaaprecept was een fragment uit het boek Klein geluk voor de mantelzorger geschreven door Maria Grijpma en Inge Jager. Een ‘nuttig, inspirerend en laagdrempelig boek: een mooi cadeau voor mantelzorgers’ volgens Mezzo, de landelijke vereniging voor mantelzorgers. Wie niet oppast vergeet zichzelf, met alle nare gevolgen van dien. Dit rijke en zeer informatieve boek verlicht het leven van mannen en vrouwen die last hebben van bijvoorbeeld stress, fysieke klachten, gevoelens van machteloosheid of eenzaamheid door de situatie waarin ze zich bevinden. www.kleingeluk.nu

Eenzaamheid raakt niet alleen de mantelzorger: ook degene die door de mantelzorger verzorgd wordt, kan soms kampen met eenzaamheid. Wanneer je een drukke baan combineert met mantelzorg kan je er niet zoveel zijn als je graag zou willen. Lees het verhaal van mantelzorger Samantha, die samen met Fello nieuw perspectief kreeg op de situatie van haar oma, en een goede oplossing vond.