‘Ik gun iedereen een mantelzorgcoach!’
Angela is Adviseur leren & ontwikkelen in het Slingeland Ziekenhuis. Een drukke baan, die ze combineert met haar sociale en gezinsleven. Maar net zoals veel van haar zorgcollega’s draagt zij nog een belangrijke rol: Angela is mantelzorger. Na intensieve zorg voor en het overlijden van haar dementerende moeder, liepen haar mantelzorgtaken naadloos over in de zorg voor haar hulpbehoevende vader.
‘Ik ben opgevoed met het motto van gewoon werken en niet zeuren’, vertelt Angela. Maar ook zij begon de gevolgen te ondervinden van het 24 uur per dag aanstaan en zorgen voor anderen. ‘Ik zag een bericht op het intranet over mantelzorgondersteuning van de StAZ en ik dacht: weet je wat? Ik reageer gewoon!’. En zo startte Angela met mantelzorgondersteuning en volgde ze haar pad naar een betere werk-privébalans.
Alle ballen in de lucht houden
Een op de drie zorgmedewerkers is mantelzorger. Zo ook Angela, die naast haar baan in het ziekenhuis ook mantelzorger is voor haar ouders. ‘Ik dacht altijd: als je gewoon wat harder rent, dan komt het wel goed. Maar zo werkt het natuurlijk niet, hè?’. Ook Angela begon te merken dat de combinatie van haar werk, privéleven en mantelzorgtaken zijn tol begonnen te eisen. ‘Je merkt dat je energie opraakt. Je hebt je normale werk, je gezin en daarnaast gebeurt nog van alles waar je druk mee bent. De zorg voor je ouders, die doe je daar met liefde bij. In de tijd dat ik voor mijn dementerende moeder zorgde, moest ik 24 uur per dag stand-by staan. Zodra ik klaar was met mijn werk, ging ik direct weer haar kant op.’
Naast de fysieke en emotionele zorg voor familie of vrienden, hebben mantelzorgers ook te maken met veel papieren rompslomp. ‘Er komt veel geregel bij kijken: je moet achter instanties aanbellen of zorg regelen. Na het overlijden van mijn moeder, dacht ik: nu kom ik even in rustiger vaarwater. Maar de zorg voor mijn vader kwam daar vrij snel achteraan, waardoor ik geen tijd had om bij te komen. Zo bleef ik continu druk met de zorg voor een ander.’
‘Wanneer ik te veel hooi op mijn vork neem, dan uit zich dat vaak in fysieke klachten. Achteraf denk ik dan: misschien was het beter geweest als ik wat vaker nee had gezegd. Maar dan voel ik toch de verantwoordelijkheid om te zorgen voor een ander. En zo krijgt iedereen de zorg die ze zo hard nodig hebben, maar sta je zelf achteraan in het rijtje.’
Van het intranet naar inzicht: de weg naar zelfzorg
Toen Angela het bericht op het intranet van het Slingeland Ziekenhuis zag over mantelzorgondersteuning via Fello, partner van de StAZ, besloot zij de kans te nemen. ‘Nadat ik mijn contactgegevens had achtergelaten, werd ik al snel benaderd door mijn coach. We hadden een aantal online gesprekken. Ik wist natuurlijk wel dat ik met mijzelf aan de slag moest, maar hoe doe je dat? Waarom loop ik mezelf steeds weer voorbij? Waarom let ik niet wat beter op mijn eigen grenzen? Mijn coach heeft mij toen praktische handvatten gegeven en suggesties gedaan. Maar je gedrag veranderen, dat is best lastig. Het is zo ingeslepen in de manier waarop je altijd gewerkt hebt.’
‘Ook op het internet en in boeken kun je van alles vinden over hoe je kunt werken aan een goede werk-privébalans, maar weten is wat anders dan doen. Om mij hier verder mee te helpen, stuurde mijn coach mij door naar een collega. Naast persoonlijke hulp die ik daar ontving, attendeerde mijn coach mij ook op aanvullende informatie over verschillende regelingen die mij konden ondersteunen.
Grenzen stellen en prioriteiten bepalen
Dankzij de mantelzorgondersteuning via Fello kwam ik tot de conclusie dat hetgeen wat ik altijd gedaan heb, alle ballen hooghouden en iedereen tevreden houden, niet voor mij werkt. Je kunt niet alles op 100% doen. Soms moet je leren loslaten, maar dat vind ik best ingewikkeld’.
Met haar coach heeft Angela nog regelmatig contact. ‘We hebben nog af en toe contact via de mail, waarin ze vraagt hoe het met mij gaat. Maar ik kan ook nog steeds bij haar terecht voor praktische zaken die ik moet regelen in de zorg voor mijn vader. Je moet het uiteindelijk zelf doen, maar het is een fijn idee dat er iemand is die met je mee kan kijken of denken.’
Bewaak je eigen werk-privébalans
‘De coaching die ik heb gekregen was heel fijn, maar geen snelle oplossing; je moet echt met jezelf aan de slag. Jij bent de enige die jouw werk-privébalans kan bewaken. Ik denk dan ook dat het heel belangrijk is dat mensen weten dat er hulp is, want ik gun iedereen een mantelzorgcoach!’.